Efling hins megnuga sjálfs - kjaramál - sjálfbærnihæf einstaklingsmiðuð viðmið.

Kjör þeirra sem minnst mega sín í okkar landi - í fullu starfi – hvað eiga þeir einstaklingar ekki að geta gert eða veitt sér og fjölskyldu sinni í dag?

Margt er það í verklagi mannsins, fasi og framkomu sem gefist hefur vel í aldanna rás í einhverjum skilningi í hinu stóra samhengi hlutanna. Upphafleg umsögn um að eitthvað hafi gefist vel mótast m.a. af þeim valkostum sem voru í boði þá umsögnin var veitt. Og mótast jafnfram af því viðmiði sem viðhaft var við veitingu umsagnarinnar. Hafi eitthvað gefist vel undir  einhverjum kringumstæðum er maðurinn líklegur til að viðhafa hið sama aftur ef viðkomandi metur/telur að sambærilegar forsendur séu til staðar nú og þegar umsögnin var veitt. Umsögnin þarf ekki að byggja á hlutlægum samanburði við annað verklag til að maðurinn hneigist til að viðhafa sama verklag aftur og aftur. Nú kann svo að vera að ýmislegt hafi breyst í tímans rás frá beitingu umrædds verklags og samhliða að ákvörðun um beitingu verklags hvíli á herðum eins eða fárra aðila. Efling hins megnuga sjálfs, í hinu stóra samhengi hlutanna, byggir að takmörkuðu leiti á því að gera hið sama aftur og aftur þótt geta/vald sé til staðar.  Oftar en ekki er þörf á sértækri greiningu aðstæðna og leggja faglegt mat á fjóra valkosti – gera meir af einhverju, minna af einhverju, hætta einhverju, eða gera eitthvað nýtt.

 Kjaraviðræður SA og Eflingar eru áhugavekjandi um margt. Sú umgjörð sem Eflingu er ætlað að nota á vegferð sinna skjólstæðinga til hagsældar, er ekki að öllu leiti sú hin sama og aðrir samningsaðilar í landinu fá að nýta sínum skjólstæðingum í vil. Umgjörð Eflingar hefur ekki verið ætlað að geta nýtt vetrardekk á sinni vegferð til framfara og mörgum óbærilegt til þess að hugsa að þau fjölmörgu litlu hjól atvinnulífsins í umferð í dag eru í boði með nagladekkjum.

Kjör þeirra sem minnst mega sín í okkar landi - í fullu starfi – hvað eiga þeir einstaklingar ekki að geta gert eða veitt sér og fjölskyldu sinni í dag?