Umræða um þjóðkirkjuna ónáðaði mig í vikunni.

Saga, boðskapur og fagnaðarerindi Jesú Krists á ekki að gjalda fyrir mannlega breiskleika meðal boðbera kristinsdómsins fremur en jólabókin í ár þótt hún kunni að vera kynnt eða send heim af ógjæfumanni. Við þurfum a stórefla kynningu á sögu Jesú  Krists, kynningu á boðskap hans og fagnaðarerindi með áhugavekjandi og lifandi hætti og í samræmi við Stjórnarskrá lýðveldisins Íslands. í 62. gr. segir svo: “Hin evangeliska lúterska kirkja skal vera þjóðkirkja á Íslandi, og skal ríkisvaldið að því leyti styðja hana og vernda.” 

Saga mannsins hér á jörð geymir dæmi um grimmd og andstyggð sem réttlættir kassann sem ég sá í Náttúrusögusafni Gautaborgar 1974. Á kassann var ritað stórum stöfum ; “Den farligaste organismen på Jorden”(Hættulegasta lífveran á jörðinni). Þess lífveru varð ég að sjá, hljóp til og gægðist varlega yfir glerlokið – spenntur. Og viti men, ég sá sjálfan mig í spegli sem var á botni kassans. Ég benti pabba og bræðrum mínum á “platkassann” og allir gerðu hið sama. Já strákar mínir, þetta er enginn platkassi, sagði pabbi – maðurinn er hættulegasta lífveran á jörðinni. Svo var það ekki rætt frekar enda margt annað að skoða. Mér var þó hugsað til tímaritsins TIME sem ég skoðaði á skrifstofu pabba í leyfisleysi 1970 – hryllingsmyndir af fórnarlömbum Vietnam stríðsins - ég skildi hvað pabbi sagði í Náttúrusögusafninu.

Boðberar kristindómsins eru karlmenn og kvennmenn . Tilheyra hættulegustu tegund lífvera á jörðinni eins og við öll- eru menn. Orðið maður er dregið af sanskrítarrótinni man sem merkir hugur. Við erum hugverur. Við tölum um hugsun, hugboð, að detta eitthvað í hug, að gera sér í hug (ímynda sér), að snúast hugur (skipta um skoðun), að vera mikið í hug (ákefð), annars hugar (viðutan), af öllum hug (af öllu hjarta), þungur hugur (óvild til einhvers) osfr. Við eigum fullt af orðum til að lýsa meintu ástandi hugans sem er okkur þó um margt framandi – þrekkjum vart okkur sjálf. Í heimspekitíma hjá Gunnari Dal á liðinni öld kynnti hann fyrir okkur nokkrar af þeim fáu stóru lykil spurningum sem komið höfðu fram í mannkynsögunni:  Hver er ég? Er Guð til? Er Guð ekki til?

Spurt hefur verið, hvort hugur mannsins er í eðli sínu góður eða illur? Mín tilgáta er sú að mannshugurinn er ríkjandi góður en maðurinn þurfi að standa vörð um hug sinn á hverjum degin því illur hugur blundar í manninum og leitar færis til að ná yfirhöndinni í smáu sem stóru – þá getur fjandinn orðið laus. Og gildir þá einu (eins og skáldið sagði);  Þótt þú sért í fínni flík, og með í fleiri vösum lykla, okkar verður leiðin lík, á lokadaginn mikla. Jarðneskir menn geta með engum hætti rýrt raunverulegan boðskap Jesú Krists. Jesú Kristur hefur verið leiðtogi í lífi þorra landsmanna í yfir 1000 ár og mun verða það um aldur og æfi ef guð lofar. Gott er að mæta trúnni sem barn. Trú er ekki trú sönnunarinnar vegna. Þörf er á að stórefla kynningu á sögu, boðskap og fagnaðarerindi Jesú Krists.

Athugasemdir

[Sigurður I B Guðmundsson, 13.11.2021 kl. 12:24]

Hvernig á að stórefla þjóðkirkjunna og bera virðingu fyrir henni þegar Jesús var teiknaður með t.d.kvennmannsbrjóst og með varalit. Að þessu stóðu samskiptastjórinn Pétur G. Markan og líka séra Hildur Björk Hörpudóttir sviðsstjóri fræðslusviðs þjóðkirkjunnar með samþykki Agnesi M. Sigurðardóttir biskup Íslands. Svona vildi þetta fólk kynna Jesús fyrir unga fólkinu okkar. Nei, með þennan biskup og hennar starfsmenn í fremst víglínu fyrir kristnitrú á Íslandi er ekki von á eflingu hennar heldur hrörnun. 

[Hörður Þormar (IP-tala skráð) 13.11.2021 kl. 17:12]

Leit hann svona út?

Átta ára stúlka, Akiane Kramarik, málaði mynd sem hún fullyrti að væri af Jesú Kristi:                          ''Painting The Impossible'' by Akiane Kramarik           

[Loncexter, 13.11.2021 kl. 18:38]

Ein stærsta og áhrifamesta kirkjudeild í heiminum í dag, kaþólska kirkjan er einn lélegasti og ömurlegasti samnefnari fyrir Kristni í heiminum í dag.

Pávin hefur til dæmis sagt að Kristnir eigi alls ekki að reyna að snúa trúleysingjum til trúar.

Er það eitthvað sem Kristur boðaði meðann hann gekk um ? 

Þjóðkirkjan og kaþólska kirkjan munu innann skamms renna saman í eina sæng, og þá verður ekki mikið um blessanir Guðs á þessu landi í framtíðinni. 

https://www.youtube.com/watch?v=zrnyJN0Ws_c

[Vagn (IP-tala skráð) 14.11.2021 kl. 00:38]

Hin evangelíska lúterska kirkja er stofnun sem ríkinu ber að styðja og vernda. Það kemur kristni og Jesú Kristi ekkert við. En þeir eru samt til sem ekki gera greinarmun á stofnunninni og trúnni.

[Einar Vilhjálmsson, 14.11.2021 kl. 16:33]

Þjóðkirkjan okkar er stofnun sem ríkinu ber a styðja og vernda samkvæmt stjórnarskrá. Starfsmenn stofnunarinnar eru karlmenn og kvennmenn sem valið hafa að ráðstafa tíma sínum í þágu kristinnar trúar og leitast við af fremsta megni a uppfylla m.a. embættisskyldur sem stofnunin skilgreinir. Það er eitt. Kristileg breytni þjóðarinnar í verki er annað. Saga og boðskapur Jesú Krists vísar viðbúið ekki sérstaklega til þeirrar umgjarðar sem maðurinn hefur skapað í tímans rás, til útbreiðslu á boðskap Jesú Krists og fagnaðarerindis hans.

Á útbreiðsluvegferð kristninnar hefur manninum orðið margvíslega á eins og vænta mátti, enda þjónarnir menn. Og gildir þá einu hvort um er að ræða starfsmenn þjóðkirkjunnar eða ekki. Áhrifamikla breytni, sem rímar við boðskap Jesú krists, er víða að finna í dagsins önn utan þjóðkirkjunnar sem innan hennar. Hið sama má viðbúið segja um margt sem rímar ekki við boðskap Jesú Krists. Sá raunveruleiki kemur Jesú Kristi ekki á óvart. Gestaþraut mannsins hér á jörð er næsta óbærileg/óleysanleg - að hemja hug sinn, orðræðu og hönd, í síbreytilegu umhverfi freistinga og áskorana - glíman við eigið sjálf og kristilega framkomu við náungann. Sökum þessa er einn af hornsteinum kristninnar fyrigefningin.

[Ingólfur Sigurðsson, 14.11.2021 kl. 23:43]

Merkilega djúpar pælingar um trú hér. Fátt vantar, en þessi merkilega og sígilda spurning hvort eðli mannsins sé gott eða vont er kannski kjarni málsins, að nokkru leyti.

 

Eigingirnin og sjálfselskan virðast geta sprottið upp hjá börnum en sumir losna aldrei við þessa lesti. Margt af því versta í nútímanum er augljóslega vegna þess að fólk getur ekki sett sig í spor annarra, og kynin berast á banaspjótum þessvegna.

 

Eitt gleymist oft, umræðan um illa anda. Jesús Kristur rak út illa anda og talaði um þá. Afhverju ekki að taka það trúanlegt að þeir séu orsakir margs sem bjátar á enn þann dag í dag?

 

Ég held eins og þú kemur inn á Einar, maðurinn sé í eðli sínu góður, en geti tryllzt upp af utanaðkomandi áhrifum, sem samverka eðlisþáttum dýrsins í öllum.

 

Kristnin er ákveðið kerfi sem hjálpar fólki á réttu og beinu brautinni, á braut góðseminnar. Áhrifavaldar og vinsælasta fólkið í dag er ekki endilega á þeirri braut.

 

Maður getur verið sammála siðaboðskap kristninnar þótt maður líti á Biblíuna sem goðsagnabók, sem tilheyrir annarri þjóð upphaflega.

 

Þótt ég hafi verið leitandi næstum alla ævi í trúmálum sakna ég innilega þeirra tíma þegar ég á mínu æskuheimili naut kristilegs uppeldis.

 

En ef alþjóðavæðingin heldur áfram og múslimum fjölgar meira en kristnum er bara rökrétt að islam verði ríkjandi hér sem annarsstaðar í framtíðinni. 

 

Sú trú hefur einhverja kosti, væntanlega.

 

En ég held að ef kristnin á að sækja í sig veðrið þurfi kannski að sækja vopn í verkfæratöskur fortíðarinnar og sækja fram en ekki hörfa alltaf. Kirkja sem hermir eftir tízkunni, er hún að sækja fram eða hörfa?

[Húsari. (IP-tala skráð) 15.11.2021 kl. 11:43]

Ágæti Einar.

Þú ferð um þetta efni sem köttur um heitan graut!

Hvað liggur að baki þessum orðum:"Saga, boðskapur og fagnaðarerindi Jesú Krists á ekki að gjalda fyrir mannlegan breiskleika meðal boðbera kristindómsins fremur en jólabókin í ár..." Hver er þessi "ógæfumaður" sem þú nefnir svo?

Þú segir:"Við þurfum að stórefla kynningu á sögu Jesú  Krists, kynningu á boðskap hans og fagnaðarerindi..."

Nú eru skiptar skoðanir um þetta efni hvort heldur kenningar kirkjunnar eða trúarhópa.

Áttu við að Jóhannesaguðspjall verði fellt út þar sem það er um allt yngra en samstofnaguðspjöllin
og eina guðspjallið sem kynnir Jesúm Krist til sögunnar sem guð?

Áttu við kenningar Páls postula sem í megingreinum ganga gegn því sem segir um Jesúm Krst; eru í raun ný kenning.

Guðshugmynd hans er um geðillan og heldur leiðan guð sem sífellt er hótandi öllu illu hægri vinstri, hefnigjarn
og ósjaldan blátt áfram andstyggilegur.

Hafðu þökk, Einar, fyrir að vekja athygli á þessu málefni en gjarna vildi ég heyra meira frá þér um þessi
efni og hver afstaða þín er gagnvart ýmsum þeim meinlokum og algerlega ósættanlegum sjónarmiðum Páls postula
þar sem hann í raun umturnar hinni heilnæmu kenningu um miskunnarverkið og kærleika Jesú Krists.

Kirkjuþingið í Níkeu 325 lagði m.a. blessun sína yfir kenninguna um þríeinan Guð sem sennilega er eihver versti
bastarður sem það fékk okkur í hendur fyrir nú utan smærri hluthafa sem auðviðað skildu á um samþykkt þessa
að þeirra sjónarmið og skoðanir fengju að vera inni, samþykktar af þessu þingi sem skilur eftir sig slóð til þessa dags
og ákall um að tekið sé til í ranni kirkjunnar og firrur kirkjuþingsins reknar öfugar til síns heima.

[Theódór Norðkvist, 15.11.2021 kl. 15:24]

Nú verð ég að blanda mér í umræðurnar, eins og ég geri oft þegar rætt er um trúmál. Fínn pistill hjá þér, Einar.

Húsari góður, þegar þú segir að kenningar Páls postula stangist á við orð Jesú Krists, geturðu útskýrt það nánar og komið með dæmi?

Óðurinn til kærleikans, sem Páll skrifaði í 13. kafla Korintubréfsins er eitt fallegasta ljóð eða ritverk allra tíma. Passar vel við kærleiksboðskap Jesú Krists.

Vissulega var Páll harðorður á köflum, enda er vinur sá er til vamms segir. Jesús sjálfur var ekki minna harðorður, þau orð eru bara ekki eins þekkt og það sem Hann sagði um að elska óvini okkar. Tökum nokkur dæmi.

En þessa óvini mína, sem vildu ekki að ég yrði konungur yfir sér, færið þá hingað og höggvið þá frammi fyrir mér. - Lúkas 19:27

Við faríseana:

Höggormar og nöðru kyn, hvernig fáið þér umflúið helvítisdóm? - Matteus 23:33

Menn hafa farið í meiðyrðamál út af minna tilefni en svona ummælum.

[Einar Vilhjálmsson, 15.11.2021 kl. 16:38]

Takk fyrir innlegginn - eins og segir í yfirskrift pistilsins frá mér þá ónáðaði mig umræða liðinnar viku um fjárhagsstöðu kirkjunnar - að þar væri eitthvað of í lagt sem ég tel alls ekki vera. Ef eitthvað er tel ég þörf á að fjölga tækifærum til að halda á lofti sögu og boðskap Jesu Krísts.

[Húsari. (IP-tala skráð) 15.11.2021 kl. 21:05]

Theódór Norðkvist.

Ég hef þegar nefnt nokkur af þeim atriðum! Heslstu atriði eru hér:

1. Ekki er til einn einasti ritningarstaður í samstofnaguðspjöllunum
um Jesúm Krist sem guðlega veru. Þegar ég tala um samstofna guðspjöllin
þá er Jóhannesarguðspjall undanskilið enda augljóst að það er utangátta
að efni til.

2. Friðþægingarkenningin er hugarfóstur Páls og gengur gegn 
þeim skilningi sem kemur fram í samstofnaguðspjöllunum (Jóhannesarguðspjall undanskilið)

3.Í máli Páls kemur fram trúin á blóð Krists og í framhaldi af því er friðþægingarkenningin
um dauða Krists á krossi sem skilyrði fyrir fyrirgefningu guðs á syndum.Náð og kærleika sannarlega ekki fyrir að fara
þegar áherslan er á hefnigirni guðs, gerræði og ranglæti.

4. Lögð er áherzla á fortilveru Krists með guðshugmyndinni. Logoskenningin sem Jóhannesarguðspjall er
hvað þekktast fyrir gerir ráð fyrir Jesú Kristi í upphafi alls; að hann hafi alltaf verið til.

5. Réttlætingarkennningin.Syndarinn er eigin fangi og fær með engu móti brotið hlekki sína.
Glataði sonurinn sagði hins vegar: Ég vil taka mig upp og fara til föður míns.
Friðþægingarfórnin og trú á hana er skilyrði fyrir réttlætingu syndarans en eins og menn ef til vill muna
þá er það glataði sonurinn sem stígur fyrsta skrefið til föður síns.Þar er fyrirgefning fyrir kærleika
en ekki skilyrt syndafyrirgefning. Glötuðum syni er fagnað, þar er engrar friðþægingarfórnar krafist.
Maðurinn getur snúið sér til Guðs beint og krókalaust og án skilyrða.

5. Ógnarfargan Páls um heilaga kirkju, sakramenti og heilaga ritningu. Treystir þú þér til að lesa
í heyranda hljóði 16. kafla Esekíels?

Og þannig mætti halda áfram en læt þessu lokið hér.

[Theódór Norðkvist, 15.11.2021 kl. 22:29]

Sæll aftur Húsari, ég ætla að láta þessu lokið líka með þessu svari, nema það komi andsvar.

Það er rétt að samstofna guðspjöllin eru ekki eins skýr um Jesú sem guðlega veru og aðrar bækur NT, en samt má lesa það á milli línanna þar að Jesús er sannarlega Guð.

Tökum sem dæmi Markús 2:6-12 (læt vera að afrita kaflann hingað inn, þeir sem hafa áhuga geta lesið sjálfir til að þetta verði ekki of langt svar.)

Þar segja fræðimenn að enginn nema Guð geti fyrirgefið syndir og hvað það varðar höfðu þeir rétt fyrir sér. Jesús sannar að Hann hafi vald til þess með því að lækna konuna og segja um leið að syndir hennar séu henni fyrirgefnar.

Einnig segir Hann í kristniboðsskipuninni að Honum hafi verið gefið allt vald á himni og jörðu og muni vera með kristniboðunum alla daga allt til enda veraldar.

Er hægt að hafa öll völd á himni sem á jörðu og vera með kristniboðum allra tíma án þess að vera guðleg vera?

Að lokum þá er það rangt að samstofna guðspjöllin séu ekki að boða að blóðfórn Krists sé forsenda fyrirgefningar syndanna? Fyrir utan augljósu rökin, að ef svo var ekki til hvers var þá Kristur að deyja? þá er söguna um síðustu kvöldmáltíðina, þar sem Jesús brýtur brauðið sem tákn fyrir líkama sinn og drekkur af bikarnum sem á að tákna blóð Krists, að finna í öllum guðspjöllunum.

[Theódór Norðkvist, 15.11.2021 kl. 22:31]

Gleymdi þessu með Esekíel, en ég skil ekki hvað hann kemur málinu við. Vorum við ekki að tala um Pál postula?

[Theódór Norðkvist, 15.11.2021 kl. 22:35]

Ónákvæmt orðalag hjá mér um síðustu kvöldmáltíðina leiðréttist, Jesús bauð lærisveinum sínum að neyta brauðsins og drekka blóðið. Hvergi kemur fram að Hann hafi gert það sjálfur, enda tilgangslaust fyrir Hann syndlausan að framkvæma athöfn til að fá syndir fyrirgefnar.

[Húsari. (IP-tala skráð) 16.11.2021 kl. 01:59]

Sæll Theódór Norðkvist. Þakka þér fyrir svarið.

Svar við nr. 12: Páll talar um heilaga ritningu, heilaga kirkju og heilagt sakramenti. Sú er tengingin.

Svar við nr 13. Brotning brauðsins má rekja til brottfararinnar af Egyptalandi. Jesús er mitt á meðal lærisveina sinna.

Svar við nr. 11. Tek hjartanlega undir spurn þína, til hvers þurfti Jesús að deyja. Þá er einmitt aftur komið
að friðþægingarkenningunni sem Páll á skilvíslega einn og algerlega.

Hvað strangtrúaðir fræðimenn töldu rétt sannar vitaskuld ekki neitt um Jesúm Krist sem guðlega veru.

Það er sú meinloka sem verst getur orðið. Fyrirgefning fyrir náð er skilvíst og rökrétt; að eiga sjálfur fyrsta skrefið.

Allt annað er næst því að vera mútur eða kaupskapur enda verið miskunarlaust notað þannig í gegnum aldirnar.

Um annað ótalið þá bíður það síns tíma en kæra þökk fyrir umræðuna!

[Theódór Norðkvist, 16.11.2021 kl. 09:26]

Takk sömuleiðis Húsari fyrir ánægjulegar umræður.

Við erum ósammála um hvort kenningar Páls séu einhvern veginn á skjön við annað í NT, en hvað varðar fyrirgefningu fyrir náð, er ég algjörlega sammála þér. Af náð eruð þér hólpnir fyrir trú, svo vitnað sé í einmitt Pál postula.